گلوله و پلنگ

داستان درباره شاه قاجار است که برای شکار پلنگ راهی شده است. او عکاسی هم با خودش آورده و قصد دارد با شکارش عکس بگیرد:

«اول صبحی ، دم چادر شاه نمی‌دانی چه شد ! میرزامقوا کنار گوشم گفت: «رج ببیگ ! والاحضرت فقط به نیت پلنگزنی آمده. نمی‌بینی از فرنگ عکاس‌باشی آورده؟»

گفتم: ها میرزا ! می‌بینم

با خودم گفتم: آمده که لابد بعدا عکسش را با پلنگی که خودش نزده چاپ بزنند رو پیشانی روزنامه‌ها ، که یعنی جرئت و زهرۀ شاهنشاه قد پلنگ است. زرشک ! مستراح بخواهد برود ننه جانش پشت در می‌ماند، مبادا لولو بیاید سراغش. غلط نکنم این لپوی ننر دودمان قاجار را به باد می‌دهد. بگذار امروز سکه‌ها را بگیرم ، خرج عروسی با طاوو سالنساء را جور کنم، گور بابای دودمان قاجار!