کلید های آموختن درباره کودکان کم توجه و بیش فعال

در بخشی از کتاب می‌خوانیم:

وقتی والدین به کودک تکالیفی می‌دهند تا انجام دهد، عدم توجه او، حتی اگر بسیار کوتاه‌مدت باشد ممکن است سبب رنجش اعضای خانواده شود و در نتیجه، همه را عصبانی کند. پدر یا مادر به کودک گوشزد می‌کند که اتاقش را تمیز کند ولی پس از مدتی متوجه می‌شود که او به جای انجام این کار، سرش به بازی گرم است. اگر هنگام صدور این دستور توجه کودک منحرف شود، او فقط قسمتی از دستور پدر یا مادر را شنیده است که شامل رفتن به اتاق است، اما نمی‌داند پس از رفتن به اتاق باید چه کاری کند. البته ممکن است کودک دستور تمیز کردن اتاق را فهمیده باشد، اما وقتی به اتاق می‌رود وسایل بازی نظرش را جلب و دستور را فراموش می‌کند.

توان ضعیف کودک در ساماندهی امور باعث بروز مشکلات بسیاری در خانه و مدرسه می‌شود. بسیاری از کودکان هنگام انجام کارها و تکالیف مدرسه چنان آشفته می‌شوند که نمی‌دانند چگونه آنها را به اتمام برسانند. بعضی از کودکان به هنگام انجام کارهای ساده ناراحت می‌شوند و می‌گریند و ادعا می‌کنند که نحوه انجام آنها را نمی‌دانند. در چنین حالتی اگر والدین یا آموزگاران مجاب شوند که کودک توانایی انجام کار را دارد، می‌گویند که او بیش از حد حساس است. دیگر کودکان ممکن است حالت قلدری به خود بگیرند و بگویند انجام کار برایشان بی‌اهمیت است. بنابراین بسیاری از بزرگسالان تصور نمی‌کنند که ضعف در ساماندهی اساس بسیاری از مشکلات است. برای حل چنین مشکلاتی بهتر است تکالیف طولانی را به چندین بخش کوچک تقسیم کرد تا کودک بتواند هر قسمت را جداگانه و به‌طور کامل انجام دهد.